Як памяняць усё, калі ты ўжо нечага дасягнуў, але не адчуваеш сябе шчаслівым

Можна было б прывесці дадзеныя сацыялагічных даследаванняў аб тым, які працэнт людзей працуе па спецыяльнасці і атрымлівае ад гэтага задавальненне, але я лепш прааналізую людзей навокал.

У маім асяроддзі людзі старэйшыя за 30 рэдка працуюць па спецыяльнасці. Так, адразу пасля заканчэння ўніверсітэта яшчэ некалькі гадоў спрабуюць знайсці сябе ў прафесіі, а потым, хто смялей, той прызнаецца сабе, што памыліўся ў выбары. І толькі адзінкі патрапілі ў яблычак, а зараз кожны дзень упэўнена і з радасцю прыступаюць да таго, на што вучыліся ўсе 5 гадоў ва ўніверсітэце.

Але ж гэта не прысуд і не канец свету, калі абраў не сваё. Галоўнае, аднойчы сесці і сказаць сабе: "Ды не маё гэта, не атрымліваю задавальнення, не цікава, не гараць вочы".

Мы ж праводзім на працы больш часу, чым з роднымі, з сям'ёй. І вельмі важна, каб гэтую частку свайго жыцця мы ладзілі там, дзе нам добра. Інакш навошта гэта ўсё? Жыццё ў нас адна! Навошта станавіцца той самай вавёркі ў коле, якая вечна імкнуцца кудысьці без мэты і матывацыі.

Лёгка кінуць усё, калі асаблівых поспехаў не дасягнута. Тады прасцей пайсці і паспрабаваць сябе ў нечым новым. А як гэта мяняць жыццё на 180 градусаў, калі ты паспяховы ў тым, чым займаешся, але да чаго ўжо перагарэў, а можа, ніколі і не гарэў? Бо толькі лянівы не скажа: «Ты звар'яцеў? У цябе ж кар'ера, аб якой мараць іншыя? Ты ж дабіўся такіх вышынь, а цяпер кідаеш?!».

Але мы жывем для сябе! Які сэнс ад гэтых дасягненняў, калі задавальнення ад працы няма?

Вядома, ніхто не гарантуе, што новая сфера адразу адкрые вас з новага боку ці зробіць вас шчаслівым. Магчыма, гэта ўвогуле будзе поўным правалам. Але не даведаешся, калі не паспрабуеш.

Як па мне, то лепш праваліцца і зразумець, што гэта не тваё, і пазнаць сябе лепш, чым усё жыццё жыць з думкай, што ты існуеш, чым сапраўды жывеш, што тваё жыццё руціна. Заўсёды ж можна вярнуцца туды, адкуль сышоў, ці пайсці далей і адкрыць у сабе новыя грані. Але гэта сама страшнае, што можа здарыцца. А самае лепшае - вы станеце шчаслівым чалавекам. Бо дзеля такога можна рызыкнуць?

Насамрэч чалавек, які мае смеласць прызнацца сабе ў тым, што памыліўся/перагарэў/жадае новага, сапраўды любую сітуацыю зможа абгарнуць на выгадную для сябе. Гэта новы досвед, новыя навыкі, новыя знаёмствы. Кожнае "новае" мяняе нас, развівае і напаўняе. Менавіта гэта ключавы элемент шчасця - развіццё, пашырэнне ўласных інтарэсаў і свядомасці.

Але не спяшаецеся секчы з пляча! Калі вы зараз адчуваеце сябе спустошаным і не атрымліваеце асалоды ад таго, чым займаецеся, то магчыма, вы стаміліся ці банальна не хапае вітамінаў. Таму дайце сабе час зразумець, у чым сутнасць праблемы. Па магчымасці паедзе на адпачынак. Напоўніце сваё жыццё пазітывам, не звязаным з працай - сябры, тэатр, спорт, прагулкі, новыя кнігі. Паклапаціцеся аб сваім здароўі. Але калі пасля ўсяго вас не пакідае думка, што праца сапраўды не для вас, то чаго цягнуць?

Нырайце ў невядомасць, адкрывайце ўласныя акіяны і выходзьце з зоны камфорту (якая, хутчэй за ўсё, не так і камфортная для вас, калі вы гэта чытаеце).

Калі вам страшна, натхніцеся гісторыямі паспяховых людзей, якія заняліся каханай справай, аднойчы кінуўшы ўсё, насуперак усім "парадам" і ўласным страхам. І дзейнічайце! Пачынайце жыць прама зараз!

Пішу гэты тэкст на правах чалавека, які кардынальна змяніў сваё жыццё пасля 13 гадоў паспяховай кар'еры.Я кожную хвіліну па-сапраўднаму кайфую ад таго, што раблю, і шчаслівая, што аднойчы проста не пабаялася (а дакладней пабаялася, але зрабіла крок у гэтую невядомасць).